Zmiana biegu wydarzeń po 216, opowiadanie Alicji cz.2 - na specjalnie życzenie blogowiczów :)

Ula w drodze napisała sms do Maćka” czy spaliłeś list od Marka?” ,gdy dostała informację zwrotną, że nie poprosiła aby Maciek zostawił go u niej na łóżku.

Gdy przeczytała była wściekał na cały świat.

I tak pojadę z Piotrem – pomyślała.

Marek bardzo bał się wyjazdu Uli- po tym co się wczoraj wydarzyło tymbardziej wiedział, że pojedzie. Jego wczorajsza pewność siebie topniała. A co jeśli ona pozwoli jemu na to co mi wczoraj? – nie miał pewności czy Ona go kocha.

Aniu zrób mi to zestawienie i zostaw na biurku przeczytam je zaraz w poniedziałek.

Ula wychodziła już gdy wpadła na Marka.

Marek: hej

Ula. Ja już lecę, wszystkie informacje zostawiłam Ani

Marek: lecisz? Tzn. jedziesz na żagle

Ula schyliła głowę i nie patrząc na niego powiedziała: jadę

Marek: uważaj na siebie

Po chwili dostała sms: pamiętaj, że Cię kocham a wczoraj było….cudownie…mimo wszystko podpisane TWOJE NIC

Głupek pomyślała. Gdy chowała tel. Do torebki zjawił się Piotr – no to pięknie teraz ja oszukuje jak Marek, przeszło jej przez myśl.

W drodze Piotr dostał wezwanie do szpitala, musieli zawrócić ponieważ było jeszcze widno Ula stwierdziła aby nie odwoził jej do Rysiowa tylko do FD to będzie mogła jeszcze popracować.

Znów pusta firma, przynajmniej będzie spokój, światło paliło się tylko w konferencyjnej

Ula: Marek?

Marek: a ty co tutaj robisz?

Ula: Piotr dostał tel. i musiał wracać do szpitala

Marek udał, że go to nie wzruszyło

Ula: co robisz?

Marek: kończe plan promocji i moja misja dobiega końca

Ula:tzn?

Marek: to ty mi powiedz co to znaczy? Powiedział z ogromną złością

Nauczyłaś mnie szczerości mówienia prawdy, którą wyrzygałem przed tobą wczoraj, ale teraz ty nie potrafisz być szczera?

Wiesz dlaczego odważyłem się napisać do ciebie tego sms rano? Bo sobie przypomniałem jak nakryłaś mnie z Domi i powiedziałaś, że jak się kogoś naprawdę kocha to się mu wybacza nawet gdy ten ktoś zdradza, rani i kłamie.

Ula: bo tak jest

Marek: to powiedz mi kogo teraz okłamujesz siebie mnie czy Piotra?

Ula nie wiedziała co powiedzieć, prawda była taka, że okłamywała samą siebie, że nie kocha Marka, okłamywała Piotra dając mu nadzieję, że go pokocha, okłamywała Marka mówiąc mu że go nie kocha i jej nie zależy

Ula: Marek ja potrzebuje czasu

Marek: wiem

Po raz kolejny ją zaskoczył, zmienił się naprawdę i był teraz jeszcze bardziej seksowny.

Marek: wiesz co chodźmy do palmiarni

Po drodze zjedli zapiekanki, siedzieli w ciszy nic nie mówiąc, ta cisza była bardziej wymowna niż potok słów

Mijały dni przygotowania do pokazu były coraz to bardziej intensywne, wyszła sprawa z plagiatem ula nie miała czasu porozmawiać z Piotrem.

Nie miałam czy nie chciałam? Nie chciałam bo….bo się bałam. Więc to dlatego Marek tak odwlekał zerwanie z Pauliną , dlatego tak trudno było mu powiedzieć jej prawdę – kłamstwo jest trudno odkręcić a ona okłamywała Piotra od samego początku. Umówiła się z nim i powiedziała, przeprosiła po prostu, że go nie pokocha.

Od pamiętnego wieczoru w zamkniętym gabinecie Ula i Marek nie rozmawiali o tym co zostało powiedziane o tym co się wydarzyło. Marek czekał w niepewności wiedział, że Ula to mądra ale i dumna dziewucha. Niepewność rodził fakt, że do dziś Piotr kręcił się po firmie a już jutro pokaz….

Miał w kieszeni 2 krówki tak na wszelki wypadek….

Pshemko szlał, atmosfera gorąca i pokaz ruszył. Marek cały dzień nie widział się z Ulą czuł, że dziś rozegra się wszystko ostatecznie. Jako konferansjer miał urwanie głowy, nie wiedział, że w ostatniej chwili okazało się, że Ulka wystąpi w sukni ślubnej Gdy Pshemko wszedł z Ulą na scenę Marek zamarł, nie tylko on bo wszyscy obecni również.

Pokaz okazał się sukcesem, Ula odetchnęła z ulgą, misja dokończona pomyślała – kolejny sukces. Próbowała rozpiąć sukienkę gdy drzwi się otwarły i stanął w nich Marek. Pożerał ją wzrokiem.

Marek: ula ja….ty…wyglądasz….brak mi słów

Ula: chcę to już ściągnąć

Marek: jak to robisz, że czego się nie dotkniesz to zamieniasz w sukces? Asystentka, pani Dyrektor, Pani Prezes, teraz jako modelka

Ula: żadna ze mnie modelka

Marek: tia…ciekawe jak byś się sprawdziła w roli powiedzmy żony?

Ula: co???

Marek wyciągnął krówkę z marynarki i się oświadczył